سخنی با خلیفه اول

سخنی با خلیفه اول

زندگی حضرت صدیقه کبری فاطمه زهرا سلام الله علیها از جهات مختلفی شایسته بررسی و تامل است. کوتاه ترین برهه در زندگی ایشان علیهاالسلام که پر حادثه ترین زمان حیات ایشان نیز محسوب می‌شود، زمان پس از شهادت رسول اکرم صلی الله علیه وآله وسلم است. سایت بقیع گزارشی تحلیلی از وقایع رخ داده میان حضرت زهرا علیهاالسلام و ابوبکر ارائه کرده است.

قال رسول الله (صلی الله علیه وآله وسلم): یا فاطمه ان الله یغضب لغضبک و یرضی لرضاک
فاطمه؛ غضب تو غضب خداست و رضایت تو رضایت خداست.(۱) حیات کوتاه صدیقه طاهره(علیهاالسلام) اگر چه اندک بود لکن معرکه آرا و نظرات فراوانی است که عمدتا از جانب مخالفین شیعه است.
عمده اختلاف هم به یک هفته خاص در تاریخ اسلام برمی گردد، چند روز قبل و بعد از حیات رسول الله (صلی الله علیه وآله وسلم).
اهل تاریخ به خوبی می‌دانند که در لحظات آخر عمر حضرت رسول (صلی الله علیه وآله وسلم) نزاعهای بسیاری در مورد خلافت بعد از ایشان رخ داد،اگر چه رسول الله(صلی الله علیه وآله وسلم) تمام راههای فرار از فرمان الهی را بستند اما با سر پیچی افرادی خاص تاریخ به گونه دیگر رقم خورد؛شاید یکی از دلایلی که ایشان دستور تشکیل سپاه اسامه را دادند خارج کردن بزرگان فتنه از شهر مدینه بود.
البته نباید فراموش نمود فرمایشات ایشان برای زعامت مسلمین بعد از خود چه مستقیم و چه بصورت ذکر فضایل علی(علیه السلام) و اهل بیت ایشان،از بیان شان نزول آیات قرآن در شأن اهل بیت و علی(علیه السلام) تا اعلان رسمی که نمونه بارز آن واقعه بزرگ ۱۸ ذی الحجه سال ۱۰ هجری که معروف به غدیر خم.

نکته قابل تامل این است که به اعتراف مفسرین اهل سنت در شان علی بن ابیطالب(علیه السلام) سیصد آیه نازل شده(۲) که جای بسیار تاسف است که مسلمانان با دیدن و شنیدن کرامات و عظمت علی(علیه السلام) باز بر انحراف خود و قوم خود اصرار ورزیدند که با یورش به خانه وحی این کج روی‌های خود را ثابت کردند.
هیزم آوردند و در خانه را به آتش کشیدن و جسارت را به جایی رساندن که تنها یادگار رسول را مضروب نمودند؛اگر چه اهل بیت خوب میدانستند که چه جسارتی بر مادرشان و ریحانه رسول میشود اما شاید به این زودی انتظار نداشتند!

ابی نعیم در کتاب حلیه الاولیاء جلد ۲ صفحه۳۰۲ نقل می‌کند که رسول الله(صلی الله علیه وآله وسلم) پس از بازگشت از یکی از غزوات به مسجد وارد شدند و پس از خواندن نماز بیرون آمدند و فاطمه(سلام الله علیها) اول کسی بود که همیشه به استقبال ایشان می‌آمد،رسول الله(صلی الله علیه وآله وسلم) فاطمه را مورد تفقد خویش قرار دادند و گریه نمودند! زمانی که علت را جویا شدند فرمودند: می‌بینم که رنگ صورتت تغییر کرده است!
رسول الله(صلوات الله علیه) جسارتهای عمر بن خطاب و ابوبکر ابن ابی قحافه را دیدند و دیدند که چگونه ریحانه خود را مضروب می‌نمایند دیدند که صورت خیر النساءالعالمین(۳) نیلی شده است.

آقای ابوبکر! تاریخ نمی‌تواند فراموش کند زمانی که آیه شریفه « و آت ذاالقربی حقه »(۴) نازل شد که رسول الله (صلوات الله علیه وآله) فدک را به صدیقه طاهره بخشیدند(۵)
ولی شما بعد از رحلت ایشان حدیثی جعل نمودید که:
نحن معاشر الانبیاء لا نورث،ما ترکناه صدقة
ما انبیاء الهی ارث قرار نمی‌دهیم، هرچه از ما بجا بماند صدقه است!
حال سوالم این است که این صحبت شماست؟از صحابی رسول خدا(علیه الصلاة و السلام) بعید است که دروغ به حضرت ایشان منتسب نماید.

در جعلیت این کلمات شما هر صاحب عقلی شهادت می‌دهد:
اول: فدک ارث نبوده بلکه هبه و یا همان بخشش بوده.
دوم: بر فرض ارث بودن فدک این کلام شما بر خلاف نص صریح قرآن کریم است و از حضرت رسول(صلوات الله علیه) بعید است که بر خلاف خدای خود بیانی بفرماید.
سوم: شما گفته اید که معاشر الانبیاء یعنی همه انبیاء الهی ارث باقی نمی‌گذارند و این بر خلاف آیات قرآن است.

توجه بفرمایید:
۱)سوره نمل آیه ۱۱ : و ورث سلیمان داود؛ سلیمان از داود ارث برد

۲)سوره مریم آیه ۱۵ که اشاره با درخواست حضرت زکریا(علیه السلام) از خداوند متعال که به او فرزندی عطا نماید"فهب لی من لدنک ولیا یرثنی و یرث من آل یعقوب"از لطف خاص خود فرزند صالح و جانشینی شایسته بمن عطا بفرما که او وارث من و همه آل یعقوب باشد

۳)سوره انبیاء آیه ۸۹ که راجع به دعای حضرت زکریا(علیه السلام) است
"و زکریا اذ نادی ربه رب لاتذرنی فردا و انت خیر الوارثین فاستجبنا له و وهبنا له یحیی"
بیاد بیاور حال زکریا را هنگامیکه خدا را ندا کرد که بار الها مرا تنها نگذار و بمن فرزندی که وارث من باشد عطا فرما که تو بهترین وارث اهل عالم هستی؛ما هم دعای او را مستجاب کردیم و یحیی را به او عطا فرمودیم.

بگذارید احتجاجات صدیقه طاهره(سلام الله علیها) را بیاد دوستداران شما بیاورم چرا که خود شما بعید می‌دانم فراموش کرده باشید!
صدیقه طاهره(علیهاالسلام) در احتجاجی که باشما داشتند فرمودند:

"پسر ابی قحافه آیا در کتاب خداست که تو از پدرت ارث ببری و من از پدرم ارث نبرم؟
افتراء بزرگی بر خدا بسته ای،آیا با علم و از روی دانایی و عمد عمل به کتاب خدا را ترک نمودی؟ و قرآن را پشت سر خود انداختی؟
آیا خداوند تو را به آیه ای مخصوص گردانیده که پدر مرا از آن آیه اخراج کرده؟

آیا تو به خاص و عام قرآن از پدرم محمد(صلی الله علیه وآله وسلم)و پسر عمم علی بن ابیطالب(علیه السلام) داناتری؟" جناب ابوبکر! گویا فراموش کرده اید که شما لا اقل در روز این آیه شریفه را ده مرتبه می‌خوانده اید"اهدنا الصراط المستقیم"پیروان شما از قول معاصرین شما مکرر در تفاسیر خود آورده اند که منظور از صراط ولایت علی بن ابیطالب است(۶)
ویا روایت نبوی که حضرت فرمودند"صراط علی حق،نمسکه"راه علی حق است و آن را اختیار می‌کنیم

اما گویا شما هنوز بر حرف خود اصرار دارید، به یاد می‌آورید که بعد از احتجاجات صدیقه طاهره(علیهاالسلام) علی بن ابیطالب(علیه السلام) رو به شما کرد و فرمود:
"چرا فاطمه را از حق پدرش محروم نمودی؟و حال آنکه او در زمان حیات رسول الله (صلی الله علیه وآله وسلم) مالک بوده و متصرف؟"
گویا شما قواعد فقهی را فراموش نموده بودید و گفتید که اگر فاطمه(سلام الله علیها) شاهد بیاورد ملک را به او میدهم و الا محروم خواهم نمود!

بگذارید به یاد شما بیاورم که علی(علیه السلام) چه جوابی به شما فرمودند:
"بر ما بر غیر مسمانان حکم می‌کنی؟
مگر رسول الله(صلی الله علیه وآله وسلم) نفرمودند: شاهد و گواه بر مدعی است
تو قول رسول خدا(صلی الله علیه وآله وسلم) را رد نمودی و بر خلاف شریعت دستور دادی"
آقای ابوبکر مگر علی بن ابیطالب(علیه السلام) از شما سوال ننمود که آیه تطهیر در شان فاطمه است و شما جواب مثبت دادی؟
مگر علی (علیه السلام) از شما نپرسید که: مگر این آیه در حق ما نازل نشده بود؟

جواب شما چه بود؟
بگذارید من به حافظه دوست داران شما کمک کنم شما قسم خوردید که این آیه در حق اهل بیت نازل شده
آیا علی مرتضی (علیه السلام) نفرمود:
"آیا فاطمه ای که خدا شهادت به طهارت او داده برای مال دنیا دعوای بی جا می‌نماید؟

شهادت طاهره را رد می‌کنی و شهادت یک اعرابی ساده که اصول طهارت اسلامی را نمی‌داند قبول می‌کنی؟"
به یاد می‌آورید که علی(علیه السلام) بعد از اتمام فرمایشاتشان متغیرا به خانه برگشتند؟
خانه ای که تا مسجد پسر عموی خود چند قدمی فاصله نداشت!
یادتان می‌آید که مردم چه کردند؟

یادتان می‌آید که مردم بر شما خرده گرفتند که چرا حق اهل بیت پیامبر را نمی‌دهید؟
یادتان می‌آید که شما بر منبر رفتین و چه گفتین؟
"ایها الناس این چه هیاهویست که بر پا کرده اید؟گوش به حرف هر کس می‌دهید؟چون شهادتشان را رد کرده ام این حرفها را می‌زنند!"

دوست نداشتم این کلمات شما را بیاورم اما چه می‌توان کرد که حافظه تاریخ فراموشی ندارد اگر چه دوستان شما فراموش کرده اند و یا خود را به خواب زده اند
این شما نبودین که بر بالای منبر رسول خدا(صلوات الله علیه) به علی و فاطمه (علیهم السلام) دشنام دادید؟
این شما نبودید که احتجاجات صدیقه طاهره(سلام الله علیها) را مانند زن فاحشه خواندید؟

نمی دانم دوستان شما این رفتار شما را می‌دانند؟
می دانید که چه تهمتی بر ریحانه رسول زده اید؟
کسی که خدا او را مطهر دانسته؛ وشما با این کلمات علم الهی را هم نادیده گرفتین
پناه می‌برم از غضب الهی....

خوب گوش کنید این سخنان شما نیست؟
"انما هو ثعاله شهیده ذنبه(۷)مرب لکل فتنه هو الذی یقول کروها جذعه بعد ما هرمت یستعینون بالضعفه و یستنصرون بالنساء کامّ صحال احب اهلها الیها البغی"
از عزیزان عذر می‌خواهم که مجبور به ترجمه این کلمات میشوم

"جز این نیست که ]العیاذبالله[ علی(علیه السلام) روباهی می‌باشد که شاهد او]نستجیربالله (فاطمه)[ دم او باشد؛ماجرا جو و بر پا کننده فتنه می‌باشد و فتنه‌های بزرگ را کوچک نشان می‌دهد و مردم را به فتنه و فساد ترغیب و ترهیب می‌نماید،کمک از ضعفا و یاری از زنها می‌طلبد مانند ام طحال]زن بدکاره زمان جاهلیت[ که دوست می‌داشت با نزدیکان خود گناه و فساد داشته باشد(۸)"
عجبا از شما که خود را خلیفه رسول الله(صلوات الله علیه وآله) میدانید....چه زشت کلامی بر زبان جاری ساختی ؛ یار غار رسول(صلوات الله علیه وآله)

جناب ابوبکر! ابو یحیی استاد ابن ابی الحدید دوستار خویش را که می‌شناسید؟ببینید در جواب سوال شاگردش چه گفته:
"از استاد خود ابو یحیی سوال نمودم که کنایه و تعریض خلیفه در این کلمات چه کسی بوده؟
گفت: کنایه و تعریضی نبوده بلکه صراحت در کلام بود.!
گفتم: اگر صراحت داشت سوال نمی‌نمودم.
ابو یحیی خندید و گفت: این نسبتها را به علی بن ابیطالب(علیه السلام) داد.

گفتم: این سخنان ناشایست تمامش نسبت به علی بود؟
گفت: بله پسر! سلطنت همین است!(۹)"
بله آقای ابوبکر سلطنت همین است! چون که فرهنگ نبوی این تعابیر را در حق هیچ مسلمانی را نمی‌پسندد.
نمی خواهم به عنوام یک شیعه امیر المومنین علی بن ابیطالب(علیه السلام) و منتقد رفتار شما قضاوت کنم اما هر آزاد مرد بدون تعصبی با دید انصاف نگاه کند به این نتیجه می‌رسد که شما راه پیامبر اسلام را طی ننمودید بلکه اسباب انحراف آنرا پدید آورده اید.
پیر مردی که محاسنش سفید شده،یار غار پیامبر و حال خلیفه ایشان بر منبر رسول خدا(صلی الله علیه وآله وسلم) می‌رود و در مقابل انصار و مهاجرین با صدای رسا می‌گوید علی بن ابیطالب(علیه السلام) (العیاذ بالله) روباه است و (نستجیربالله) فاطمه (سلام الله علیها) دم آن و مانند زن بد کاره میان مردم حرکت می‌کنند!

خدا می‌داند که بر علی و فاطمه(علیهم السلام) چه گذشت... پناه می‌برم از هول روز قیامت
آقای ابوبکر مگر شما احادیث شریف نبوی که در شان اهل بیت رسول (صلوات الله علیه و علی آله اجمعین)فرموده اند را نشنیده بودین که این طور سخن راندین؟
آقای ابوبکر مگر عایشه دختر شما نیست؟ این گفته را برای شما بیان نکرده:

"ما رایت احدا قط اصدق من فاطمه (سلام الله علیها)غیر ابیها"
**بعد از رسول الله(صلی الله علیه وآله وسلم) کسی به صداقت و راستگویی مثل فاطمه(سلام الله علیها) ندیده ام(۱۰)"
گویا روایت ابن عباس از شب معراج نبی اکرم(صلوات الله علیه) ا فراموش نموده بودید که آن سخنان را بر زبان جاری ساختین و غضب فاطمه(علیهاالسلام) را برای خود خریدید

"قال رسول الله(صلی الله علیه وآله وسلم): لیله عرج بی السماء رایت علی باب الجنه مکتوبا لا اله الا الله محمد رسول الله علی حب)الله الحسن و الحسین صفوه الله فاطمه خیره الله علی باغضهم لعنت الله"
"حضرت رسول می‌فرمایند:شبی که به معراج رفتم سر در بهشت بود نیست خدایی غیر از الله،محمد رسول خدا،علی محبوب خدا،حسنین برگزیده و دوست خدا،فاطمه دوست و برگزیده خدا و لعنت خدا بر مغضوبین ایشان(۱۱)"

آقای ابوبکر مگر شما نشنیده بودید که رسول خدا(صلی الله علیه وآله وسلم) فرمودند:
"من سب علیا فقد سبنی و من سبنی فقد سب الله"
"هرکس علی را دشنام بدهد،به من دشنام داده، و هر کس که به من دشنام دهد به خدا دشنام داده.(۱۲)"
و شما به علی دشنام دادید....حال کسی که به خداوند و نبی الله(صلوات الله علیه) دشنام دهد جز لعنت ابدی الهی عاقبتی دیگر دارد؟ پناه می‌برم از غضب الهی
اما جناب ابوبکر قیامت گرچه دیر آید؛بیاید... ----------------------------------------- پی نوشت ها:
۱.مستدرک الصحیحین ج۳ ص۱۳۰/ أسد الغایه ج۵ ص ۵۲۲/ کنزالعمال ج۷ ص۱۱۱ / میزان الاعتدال ج۲ ص ۷۲ / ذخایر العقبی ص۳۹
۲. تاریخ بغداد ج۶ ص۲۲۱ / صواعق المحرقه ص۷۶ / نورالابصار شبلنجی ص۷۳
۳.مسند احمد ج ۶ ص ۲۸۲ / طبقات ابن سعد ج۲ ص۴۰ / أسد الغابه ج۵ ص۵۲۲/ خصایص النسایی ص۳۴
۴.سوره مبارکه اسراء آیه ۲۶
۵.میزان الاعتدال ج۲ ص ۲۲۸ / کنزالعمال ج۲ ص۱۵۸
۶.شواهدالتنزیل -حاکم حسکانی- ج۱ ص۷۴،۷۸،۷۹،۳۴۷
۷.در برخی کتب"انما هی الثعاله شهیدها ذنبها"آمده
۸.شرح ابن ابی الحدید ج۱۶ ص ۲۱۴
۹.شرح ابن ابی الحدید ج۱۶ ص ۲۱۵
۱۰.کنزالعمال ج ۷ ص ۱۱۱
۱۱.تاریخ بغداد ج۱ ص۲۵۹
۱۲.کفایـۀ الطالب اول باب ۱۰