مگر خدا نمی‌گوید تو مرده‌ها را شنوا نمی‌کنی؟
پس چرا به شنوا بودن اموات معتقدید
سؤال:
با سلام
در قرآن آمده:
انک لا تسمع الموتی
و آمده:
لا تسمع من فی القبور
پس چرا شیعیان با افراد از دنیا رفته حرف میزنند و توسل میکنند؟
جواب:
با سلام و ادب
آیات ۸۰ و ۸۱ سوره‌ی نمل از قرار زیر است.
إِنَّکَ لَا تُسْمِعُ الْمَوْتیَ وَ لَا تُسْمِعُ الصُّمَّ الدُّعَاءَ إِذَا وَلَّوْاْ مُدْبِرِینَ(۸۰)
وَ مَا أَنتَ بهَِادِی الْعُمْیِ عَن ضَلَالَتِهِمْ إِن تُسْمِعُ إِلَّا مَن یُؤْمِنُ بَِایَاتِنَا فَهُم مُّسْلِمُون(۸۱)
سلّماً تو نمی‌توانی مردگان شنوا را سازی، و نمی‌توانی کران را هنگامی که روی برمیگردانند و پشت میکنند فراخوانی! (۸۰)
و نیز نمی‌توانی کوران را از گمراهیشان برهانی تو فقط می‌توانی سخن خود را به گوش کسانی برسانی که آماده پذیرش ایمان به آیات ما هستند و در برابر حق تسلیمند! (۸۱)
لطفاً به آیات دقت کنید. منظور از مرده، مرده‌ی جسمانی نیست. منظور از مرده فردی است که نمی‌خواهد سخن حق را بشنود و در گمراهی است. این موضوع را آیه‌ی ۸۱ به خوبی نشان می‌دهد.
و اما آیات ۱۹ تا ۲۴ سوره فاطر این موضوع را روشن‌تر بیان میکنند:
وَ مَا یَسْتَوِی الْأَعْمَی وَ الْبَصِیرُ(۱۹)
وَ لَا الظُّلُمَاتُ وَ لَا النُّورُ(۲۰)
وَ لَا الظِّلُّ وَ لَا الحَْرُورُ(۲۱)
وَ مَا یَسْتَوِی الْأَحْیَاءُ وَ لَا الْأَمْوَاتُ إِنَّ اللَّهَ یُسْمِعُ مَن یَشَاءُ وَ مَا أَنتَ بِمُسْمِعٍ مَّن فیِ الْقُبُورِ(۲۲)
إِنْ أَنتَ إِلَّا نَذِیرٌ(۲۳)
إِنَّا أَرْسَلْنَاکَ بِالحَْقِّ بَشِیرًا وَ نَذِیرًا وَ إِن مِّنْ أُمَّةٍ إِلَّا خَلَا فِیهَا نَذِیرٌ(۲۴)و نابینا و بینا هرگز برابر نیستند، (۱۹)
و نه ظلمتها و روشنایی، (۲۰)
و نه سایه (آرامبخش) و باد داغ و سوزان! (۲۱)
و هرگز مردگان و زندگان یکسان نیستند! خداوند پیام خود را به گوش هر کس بخواهد میرساند، و تو نمی‌توانی سخن خود را به گوش آنان که در گور خفتهاند برسانی! (۲۲)
تو فقط انذارکنندهای، (اگر ایمان نیاورند نگران نباش، وظیفهات را انجام ده.) (۲۳)
ما تو را بحق برای بشارت و انذار فرستادیم و هر امّتی در گذشته انذارکنندهای داشته است! (۲۴)
قرآن می‌فرماید:
کور و بینا، سایه و سوزش گرما، زنده و مرده، برابر نیستند. به مقایسه‌ها توجه کنید. این‌ها همه مجاز و اشارت هستند و در انتها به این می‌رسد که تو نمی‌توانی مردگان را بشنوانانی (شنوا سازی)
علاوه بر تمام این‌ها به آیه‌ی ۲۲ و ۲۳ توجه کنید. انذار در مقابل شنوا کردن مرده‌ها آمده است. اگر بخواهیم لفظ را در نظر بگیریم هیچ تناسبی بین اینان وجود ندارد اما اگر بخواهیم شنوا نکردن را استعاره از این بگیریم که: تو نمی‌توانی کسی که گوش شنیدن حرف حق را ندارد، شنوا کنی این تناسب برقرار می‌شود. مثل معلمی که می‌گوید من وظیفه‌ی خود که همان درس دادن است را انجام می‌دهم، حالا اگر کسی نخواست توجه کند من از وظیفه‌ام تخطی نکرده‌ام.
خلاصه این‌که سیر آیات تایید کننده‌ی کلام شما نیست بلکه می‌خواهد بگوید:
کسی که خودش را به خواب زده نمی‌توان بیدارش نمود.
موفق باشید
از سؤالات پاسخ داده شده به کاربران فطرت
